Συγκλονίζει ο Τάσος Κωστής για τον καρκίνο: «Πάντα υπάρχει το άγχος, τρυπιέσαι και ξανατρυπιέσαι»
Συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» παραχώρησε ο ηθοποιός Τάσος Κωστής.
Διαβάστε ένα απόσπασμα:
Με τη σύζυγό σας, τη Μαριάννα, είστε μαζί περίπου 50 χρόνια. Ποιο είναι το μυστικό σας;
Κατ’ αρχάς δύο φιλοδοξίες στο ίδιο σπίτι δεν χωράνε. Κάποιος θα είναι μπροστά και κάποιος από πίσω. Πρέπει το «εγώ» του να το μαζεύει λίγο ο ένας και λίγο ο άλλος. Η γυναίκα μου είναι ένα κορίτσι που το πήρα πιπίνι 21 ετών και ήταν για σπίτι. Δεν παντρεύτηκα τη γκόμενα. Υπάρχει η γκόμενα και ο γκόμενος που είναι χάι-χούι και χακούνα ματάτα. Όταν κάνεις ένα σπίτι όμως αρχίζουν οι υποχρεώσεις και κάποιοι δεν είναι γι’ αυτά τα πράγματα.
Εγώ και η γυναίκα μου περάσαμε όπως όλοι από τα κύματα αλλά δεν σκεφτήκαμε ποτέ να χωρίσουμε. Ποιος δεν μαλώνει; Εδώ μαλώνεις με τ’ άντερά σου. Ρωτάνε: καλά, κάνεις σεξ με τη γυναίκα σου; Γιατί τι έχει η γυναίκα μου και να μην κάνω; «Μα πιάνω το πόδι της και δεν…». Λέω: νομίζει, γιατί εσύ το βλέπεις κρέας. Σαφώς δυο κρέατα είμαστε αλλά εσύ δεν παντρεύτηκες το κρέας, παντρεύτηκες την ψυχή. Όταν λοιπόν δεν έχεις επαφή με την ψυχή, δεν έχεις και με την σάρκα. Άρα και το σεξ που έκανες ήταν λες και κάνεις με μια κούκλα, χωρίς ψυχή.
Το άγχος να μην επιστρέψει ο καρκίνος υπάρχει;
Πάντοτε υπάρχει το άγχος. Υπάρχει μια παρακολούθηση, τον πρώτο χρόνο έκανα εξετάσεις κάθε τρεις μήνες. Τον δεύτερο πήγαμε στους έξι, μετά τον τρίτο πήγαμε στον χρόνο. Τρυπιέσαι και ξανά τρυπιέσαι και δεν ξέρεις τι θα ανακαλύψεις.
Φαντάζομαι ότι δεν φοβάστε τον θάνατο…
Δεν τον ξέρω τον κύριο. Τι είναι ο θάνατος; Κάποια στιγμή μια φυσιολογική φθορά. Υπάρχει η γέννηση, η άνθιση, η καρποφορία και το σάπισμα που κάτι φεύγει και ξαναγεννιέται. Θέλω όμως να πεθάνω όρθιος.
Ζήστε στις «χρυσές» εποχές της τηλεόρασης. Καταφέρατε να αποκτήσετε ένα γερό κομπόδεμα;
Το κομπόδεμα πάει ανάλογα με το μυαλό του καθενός, τι ανάγκες έχει. Μετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω πως ήμουν νοικοκύρης, δεν σπατάλησα τα λεφτά μου. Μπορεί να έφαγα λεφτά, γιατί είναι για να τρώγονται, αλλά δεν τα σπατάλησα. Ζω αξιοπρεπώς την οικογένειά μου και να μην δουλέψω, δεν έχω ανάγκη. Γιατί και οι ανάγκες μου είναι πολύ μικρές. Το να πάω 15 φορές τον χρόνο στα μπουζούκια δεν μου λέει τίποτα πια.
