«Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε», από τους Γιώργο Ανδρέου και Οδυσσέα Ιωάννου σε καλοκαιρινή περιοδεία

2 Ιουλίου 2024

26 6 λεπτά ανάγνωσης

Η μεγάλη μουσικοθεατρική παράσταση «Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε» βγαίνει σε καλοκαιρινή περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα.

Η μουσικοθεατρική παραγωγή του ΚΘΒΕ, σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών, «Μαρίκα με είπανε – Μαρίκα με βγάλανε», σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση, μετά την επιτυχία που γνώρισε τη χειμερινή σεζόν αρχίζει περιοδεία σε πόλεις της Βόρειας Ελλάδας.

Η παράσταση αποτελεί φόρο τιμής στις αρχετυπικές γυναικείες μορφές που επηρέασαν το Ελληνικό Λαϊκό και Ρεμπέτικο τραγούδι του περασμένου αιώνα, ένα πρωτότυπο μουσικό θεατρικό έργο των Γιώργου Ανδρέου και Οδυσσέα Ιωάννου σε σκηνοθεσία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ, Αστέριου Πελτέκη.

Πάνω στη σκηνή… ανοίγει ένα «μουσικό κουτί» και οι δύο Μαρίκες, η Μαρίκα Παπαγκίκα και η Μαρίκα Νίνου -αν και οι δρόμοι τους δεν διασταυρώθηκαν ποτέ στην πραγματική ζωή- «συναντώνται» θεατρικά, ζωντανεύοντας ιστορίες, μνήμες, εποχές, με αφορμή πραγματικά γεγονότα αλλά και «πειραγμένες» παραμέτρους της ιστορίας, σε ένα νοσταλγικό ταξίδι στο χρόνο και στη διαδρομή του ελληνικού τραγουδιού του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα.

Οι «Αγίες» του Λαϊκού μας Τραγουδιού, μυθικές γυναικείες παρουσίες – σε μια παράσταση όπου ο άντρας «λάμπει» διά της απουσίας του- «φώτισαν» το πάλκο και τα ιστορικά νυχτερινά κέντρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ξετυλίγοντας το νήμα της ιστορίας μέσα από αφηγήσεις κι αγαπημένα τραγούδια που έχουν περάσει στο συλλογικό μας ασυνείδητο, σμυρνέικα, παραδοσιακά, ρεμπέτικα, λαϊκά, αλλά και πρωτότυπα τραγούδια του Γιώργου Ανδρέου.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Εξαιρετικές στις ερμηνείες τους, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, μία από τις σημαντικότερες φωνές του σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού και η Κορίνα Λεγάκη, μια από τις πιο ταλαντούχες τραγουδίστριες της νεότερης γενιάς, ξεσηκώνουν το κοινό που τραγουδάει σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ / ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΘΒΕ

Άλλη μια μεγάλη μουσικοθεατρική παραγωγή, σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, έρχεται στη Μονή Λαζαριστών να γεμίσει τα βράδια μας με ιστορίες, μουσικές και τραγούδια. Σε πανελλήνια πρώτη το έργο «Μαρίκα με είπανε, Μαρίκα με βγάλανε» των Οδυσσέα Ιωάννου και Γιώργου Ανδρέου. Ένα έργο ύμνος για τις αρχετυπικές γυναικείες μορφές που επηρέασαν το ελληνικό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι του περασμένου αιώνα. Η σκηνοθεσία μετατρέπει τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου σε «μοίρες» και «μάντισσες», προσθέτοντας μια μεταφυσική νότα στην παρουσίαση και κάνοντας μια βαθιά κατάδυση στο πεπρωμένο και στην πορεία της καλλιτεχνικής αλλά και της προσωπικής ζωής των σπουδαίων γυναικών καλλιτέχνιδων.

Ο άντρας ως παρουσία στη συγκεκριμένη ιστορία «λάμπει» διά της απουσίας του. Υπάρχει ως «διερχόμενος», στοιχείο εμπνευσμένο από το έργο του σπουδαίου εικαστικού Γ. Ξένου, που συμπληρώνει το παζλ της ιστορίας.

Με αφορμή αληθινές ιστορίες, ποτισμένες με πολλά στοιχεία μυθοπλασίας, οι έρωτες, τα μίση, τα πάθη και τα ταξίδια αναδύονται σαν παραμύθια και θρύλοι μέσα από ένα «μουσικό κουτί» που αποτελεί το σκηνικό πλαίσιο.

Στο πάλκο και στα ιστορικά νυχτερινά κέντρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ξετυλίγεται το νήμα της ιστορίας μας μέσα από αφηγήσεις, τραγούδια ρεμπέτικα και λαϊκά ερμηνευμένα με μαεστρία και συναίσθημα από την Ελένη Τσαλιγοπούλου και την Κορίνα Λεγάκη, καθώς και από τις υπόλοιπες γυναίκες ηθοποιούς που ολοκληρώνουν υπέροχη ομάδα των συντελεστών της παράστασης.

Με χαρά ανέλαβα τη σκηνοθεσία αυτού του δύσκολου εγχειρήματος, όταν με τίμησαν με την πρότασή τους οι δύο σπουδαίοι δημιουργοί και νιώθω ευγνώμων που όλοι οι συντελεστές αυτού του έργου δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό τους επί σκηνής.

«Η Μαρίκα της Αθήνας κι η Μαρίκα της Αμερικής δεν συναντήθηκαν ποτέ. Αυτό θα διορθώσουμε απόψε. Απόψε η Μαρίκα της Αθήνας θα βρει κόρη και μητέρα. Απόψε οι δυο γυναίκες θα πουν τα δικά τους».

Ας ακουστούν οι πρώτες νότες που θα μας ταξιδέψουν στη μαγεία μιας άλλης εποχής. Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη. Δώσε κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινήσει!!!

-Αστέριος Πελτέκης, Σκηνοθέτης – Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ

ΣΗΜΕΙΩΜΑ KΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΔΗΠΕΘΕ ΣΕΡΡΩΝ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

Οι γυναίκες ερμηνεύτριες του λαϊκού μας τραγουδιού, εκείνες που μάθαμε μέσα από ηχογραφήσεις των αρχών του εικοστού αιώνα σε κερί και οι πιο κοντινές μας, είναι όλες τους νικήτριες – πέρασαν μέσα από τα χρόνια όρθιες, αγέρωχες και συγκινητικές, αγνοώντας με τον συνταρακτικό τους τρόπο όλα τα εμπόδια, όλες τις προκαταλήψεις, όλες τις πίκρες και τα βάσανα. Απέναντι σε πρότυπα αρσενικής επικυριαρχίας και συμπεριφορές καθόλου συμπεριληπτικές, εκείνες σήκωσαν κεφάλι και τα είπαν. Όλα τα είπαν. Πρώτα ερμήνευσαν τα τραγούδια, με τρόπο ανεπανάληπτο. Ύστερα, μέσα από τα τραγούδια, εξομολογήθηκαν την προσωπική τους υπαρκτική περιπέτεια. Και τέλος, ακροβατώντας στο σκοινί του πάλκου, μας άφησαν κληρονομιά και παρακαταθήκη την αστείρευτη κι άδολη αγάπη τους για το μέγα θαύμα που είναι η σχέση εκείνου (εκείνης) που ερμηνεύει με εκείνες κι εκείνους που τον ακούν – θαύμα επειδή σε μια στιγμή μαγική ενώνονται οι πάνω και οι κάτω στο ίδιο λυτρωτικό σύμπαν.

Το έργο μας με τον Οδυσσέα Ιωάννου, είναι ένας φόρος τιμής κι ευγνωμοσύνης στις γυναίκες του Τραγουδιού μας. Στις δυο Μαρίκες που δεν συναντήθηκαν ποτέ – κι όμως στο έργο μας κοιτάζονται καταπρόσωπο και τραγουδούν μαζί. Κοντά τους, πλάι τους, τραγουδούν όλες οι ερμηνεύτριες οι εξαίσιες, όλες οι μούσες μας, οι ηρωίδες μας. Ζητάμε να μιλήσουν με τα λόγια μας, να τραγουδήσουν τα καινούργια μας τραγούδια, αυτά που γράψαμε εμείς για εκείνες, αλλά και να μας θυμίσουνε κι εκείνα τα παλιά τραγούδια τους που ζουν και φέγγουν μέσα μας.

Ευχαριστώ την Ελένη Τσαλιγοπούλου και την Κορίνα Λεγάκη που ενσαρκώνουν τις λαμπρές δασκάλες τους. Ευχαριστώ την Παναγιώτα Βιτετζάκη, τη Λίλη Αδρασκέλα, την Ηρώ Δημητριάδου, την Εύη Σαρμή και τη Χρύσα Τουμανίδου. Ευχαριστώ όλους τους συντελεστές της παράστασης.

Με την ιδιότητα του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΚΘΒΕ Αστέρη Πελτέκη (και σκηνοθέτη της παράστασής μας) που αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή το έργο και πρωτοστάτησε στην ιδέα της συμπαραγωγής του από τα δύο θέατρα – μιας σύμπραξης με ισχυρό συμβολισμό και μεγάλη χαρά για όλους μας. Ευχαριστώ εξίσου την Πρόεδρο, το ΔΣ κι όλους τους ανθρώπους του ΚΘΒΕ, του μεγάλου θεάτρου του ελληνικού βορρά με τη λαμπρή ιστορία. Ευχαριστώ επίσης την Πρόεδρο, το ΔΣ κι όλους τους ανθρώπους του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών για τη συμπαράσταση και τη θετική συμπόρευση.

«Όταν περπατώ στα σύννεφα κι όταν περπατώ στη γη, σ’ ένα τεντωμένο σκοινί ακροβατώ…»

-Γιώργος Ανδρέου, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ Σερρών

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Πώς θα ήταν αν είχαν γίνει τα πράγματα αλλιώς; Το έχουμε σκεφτεί όλοι πολλές φορές στη ζωή μας. Γυρίζουμε πίσω, αλλάζουμε μία παράμετρο και ζούμε στο μυαλό μας μια διαφορετική ιστορία. Κάποιος θα έλεγε πως αυτό δεν έχει κανένα νόημα, είναι χαμένος χρόνος, τα πράγματα έγιναν όπως έγιναν και με το μοναδικό που έχεις να διαπραγματευτείς είναι η πραγματικότητα. Αυτό όμως καταργεί μία από τις βασικές ποιότητες του ανθρώπινου μυαλού που είναι η φαντασία. Η φαντασία κοιτάει μπροστά και είναι το όνειρο, όμως κοιτάει και πίσω και έτσι απλωνόμαστε σε έναν μεγαλύτερο, πλατύτερο χρόνο από το παρόν.

Οι γυναίκες του λαϊκού μας τραγουδιού είναι αγίες. Αγιοποιήθηκαν μέσα από τη διαδρομή τους σε έναν κόσμο που τις ήθελε λυγισμένες, να παίζουν αξιοπρεπώς τους ρόλους που τους έγραφαν οι άντρες. Ερωμένες, Παναγίες, μητέρες και εν τέλει τραγουδίστριες. Αυτές οι γυναίκες, αυτές οι «απλώς τραγουδίστριες», έφτιαξαν τη μεγαλύτερη αγκαλιά παρηγοριάς ενός ολόκληρου λαού, εκείνη που μόνο οι μανάδες ξέρουν να φτιάχνουν. Δεν το ήξεραν τότε, δεν θα μπορούσαν να το ξέρουν, κανείς δεν μπορούσε να ξέρει τι ήταν αυτό που γεννιόταν στις πρόβες σε κουτούκια, τι ορμή στον χρόνο θα είχε ο ακαριαίος λόγος που εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα, οι μελωδίες που έρχονταν από ένα αχαρτογράφητο παρελθόν και θα έφτιαχναν ένα τόσο στέρεο μέλλον, μία αλήθεια αξεπέραστη, μία «πατρίδα» που μας φύλαξε.

Ο Γιώργος Ανδρέου είχε ένα όνειρο και το είχε χρόνια. Μου το εμπιστεύτηκε, με έκανε συνοδοιπόρο, με έβαλε στον κόσμο του και του είμαι ευγνώμων. Βούτηξα στη Νίνου και την Παπαγκίκα και μέσω αυτών σε όλες τις ιέρειες μιας τέχνης ταπεινής και μεγαλειώδους. Προσπάθησα όχι να καταλάβω αλλά να νιώσω – δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος τρόπος προσέγγισης αυτών των γυναικών, αυτών των σπουδαίων καλλιτεχνών.

Σας εύχομαι καλό ταξίδι σε εκείνα που έγιναν και εκείνα που δεν έγιναν ποτέ. Εξάλλου ποιος είναι απόλυτα σίγουρος για το πού ακριβώς διαχωρίζονται αυτά;

-Οδυσσέας Ιωάννου

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Αστέριος Πελτέκης
Σκηνικά: Δανάη Πανά
Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης
Μουσική Σύνθεση- Ενορχήστρωση: Γιώργος Ανδρέου
Χορογραφίες: Στέλλα Εμίνογλου
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Video & graphics: Mike Rafail
Βοηθοί σκηνοθέτη: Λίλη Αδρασκέλα, Εύη Σαρμή
Βοηθός φωτιστή, στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης: Τουλίν Οσμάν
Τραγουδίστριες – Ερμηνεύτριες: Ελένη Τσαλιγοπούλου, Κορίνα Λεγάκη
Διανομή: Λίλη Αδρασκέλα, Χριστίνα Ζαχάρωφ (Κλωθώ), Παναγιώτα Βιτετζάκη (Κόρη), Ηρώ Δημητριάδου (Άτροπος), Εύη Σαρμή & Εύη Κουταλιανού (Χαρτορίχτρα), Χρύσα Τουμανίδου (Λάχεσις)
Μουσικοί επί σκηνής: Τραϊανός Αλμπανούδης (κοντραμπάσο), Γιώργος Ανδρέου / Σάκης Κοντονικόλας (πιάνο), Μαριάνθη Θεμελή (τρομπέτα), Βαγγέλης Καλαμαράς (ντραμς), Χρήστος Μακρής (φλάουτο), Παύλος Παφρανίδης (μπουζούκι), Ζωγράφος Σταυρίδης (ακορντεόν), Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου (κιθάρα), Κωνσταντίνος Σακαρέλης / Γιώργος Πουλιανίτης (όμποε)