Στο ποταμόπλοιο: Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Νικολά Φιλιμπέρ για ένα ιδιαίτερο κέντρο ψυχικής υγείας

13 Μαρτίου 2024

43 2 λεπτά ανάγνωσης

Η ταινία του Νικολά Φιλιμπέρ «Στο Ποταμόπλοιο» έρχεται από το Cinobo στις 14 Μαρτίου στους κινηματογράφους.

Η Χρυσή Άρκτος του Φεστιβάλ Βερολίνου 2023, γυρισμένη από έναν από τους σπουδαιότερους ντοκιμαντερίστες της εποχής μας. Μια τρυφερή, διαφωτιστική ταινία που μας προσκαλεί στον φιλόξενο μικρόκοσμο του Adamant, ενός πλωτού κέντρου ψυχικής υγείας στη μέση του Σηκουάνα.

Σύνοψη

Το Adamant είναι ένα ξεχωριστό κέντρο ημέρας. Μια πλωτή κατασκευή που βρίσκεται στον Σηκουάνα στην καρδιά του Παρισιού, καλωσορίζει ενήλικες που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές, προσφέροντας το είδος φροντίδας που τους γειώνει στον χρόνο και τον χώρο και τους βοηθά να αναρρώσουν ή να αναπτερώσουν το ηθικό τους. Η ομάδα που το διευθύνει προσπαθεί να αντισταθεί στην υποβάθμιση και την απανθρωποποίηση της ψυχιατρικής όσο καλύτερα μπορεί.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Άκουσα πρώτη φορά για το Adamant πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια, όταν ήταν απλώς μία ιδέα. Τότε, η κλινική ψυχολόγος και ψυχαναλυτής Λίντα ντε Ζίτερ, με την οποία ήμουν πολύ κοντά μετά από τα γυρίσματα της ταινίας “Every Little Thing” στη ψυχιατρική κλινική La Borde το 1995, ήταν εμπλεκόμενη στο συναρπαστικό ταξίδι της δημιουργίας του: για μήνες, ασθενείς και φροντιστές έκαναν συναντήσεις με μια ομάδα αρχιτεκτόνων για να ορίσουν τα βασικά του στοιχεία. Αυτό που ξεκίνησε ως ένα ουτοπικό όνειρο γινόταν πραγματικότητα.

Χρόνια αργότερα, περίπου 7-8 πριν από σήμερα, είχα την πρώτη ευκαιρία να πάω στον Adamant όταν το εργαστήριο Rhizome με προσκάλεσε να μιλήσω για τη δουλειά μου. Το Rhizome είναι μια ομάδα συζητήσεων που λαμβάνει χώρα κάθε Παρασκευή στη βιβλιοθήκη. Κάποιες φορές, περίπου πέντε ή έξι φορές τον χρόνο, προσκαλείται ένας ειδικός: ένας μουσικός, ένας συγγραφέας, ένας φιλόσοφος, ένας επιμελητής έκθεσης… Εκείνη τη μέρα, πέρασα δύο ώρες με μία ομάδα που είχε ετοιμαστεί για την επίσκεψή μου παρακολουθώντας μερικές από τις ταινίες μου και συνεχώς με ωθούσε να αποφύγω τις εύκολες απαντήσεις. Από τότε που ξεκίνησα ως σκηνοθέτης, είχα πολλές ευκαιρίες να μιλήσω μπροστά σε κοινό, αλλά αυτή η φορά με άφησε ιδιαίτερα εμπνευσμένο. Κάποιοι ασθενείς και φροντιστές σίγουρα είχαν πολύ υψηλές προσδοκίες!